O propósito deste blog é o de mostrar o trabalho do ilustrador,independente das regras impostas pelo mercado,nas quatro disciplinas praticadas por mim, em diferentes momentos e veículos: A Caricatura na Imprensa,A Ilustração na Imprensa,A Ilustração Editorial e O Poema Ilustrado. Também são mostradas modalidades diferentes das mesmas propostas como: Montagens das exposições e a revalorização do painel mural, através das técnicas de reprodução digital em baner.
terça-feira, 12 de maio de 2009
José Hernández, apelidado de "senador Martin Fierro" no Congreso Nacional de Buenos Aires, do qual participou ativamente ocupando o cargo de senador na defesa dos direitos dos gaúchos, nasceu em San Martin, Provincia de Buenos Aires em 1834, y morreu em Buenos Aires em 1886.
Criado em fazenda, se interessa desde jovem pela vida dos gaúchos, e partidário da
convicção federalista que postulaba a independência das provincias do poder
centralizador de Buenos Aires, participa da revolta. organizada por Ricardo López Jordán, também chamada "Revolução Jordanista", que terminou em 1871 com a
derrota dos gaúchos y o exilio de Hernández no Brasil.
Em 1872, de volta na Argentina, publica pela primeira vez o seu poema épico-popular
"El Gaucho Martin Fierro" considerado uma das grandes obras da literatura argentina
e latinoamericana, no qual relata em versos a discriminação sofrida pelo homem do
campo, vitima do liberalismo da época, que pretendia transformar a Argentina num reflexo de grandes potências como Estados Unidos e Inglaterra.
Nesse contexto o gaúcho, próximo da barbarie que representava o campo, os ranchos,
os indios e a guerra, quando não é perseguido, é marginalizado, e quase sempre
utilizado para ganhar eleições fraudulentas.
Martin Fierro é, antes de mais nada, um rebelde, que deverá pagar com o desterro a sua
aversão pela autoridade.
Enemizado com militares e magistrados, é obrigado a abandonar terra e familia, indo a
se refugiar entre os indios.
No dia 10 de novembro celebra-se em sua homenagem, o "Dia da Tradição" na Argentina.
Aquí me pongo a cantar /
Al compás de la vigüela; /
Que el hombre que lo desvela /
Una pena extraordinaria, /
Como la ave solitaria /
Con el cantar se consuela.
_________________________
Pido a los santos del cielo /
Que ayuden mi pensamiento; /
Les pido en este momento /
Que voy a cantar mi historia, /
Me refresquen la memoria /
Y aclaren mi entendimiento.
__________________________
Vengan, santos milagrosos, /
Vengan todos en mi ayuda, /
Que la lengua se me añuda /
Y se me turba la vista. /
Pido a mi Dios que me asista /
En una ocasión tan ruda.
___________________________
Yo he visto muchos cantores /
Con fama bien obtenidas, /
Y que después de alquiridas /
No las quieren sustentar; /
Parece que sin largar /
Se cansaron en partidas.
____________________________
Mas ande otro criollo pasa /
Martin Fierro ha de pasar; /
Nada lo hace recular, /
Ni los fantasmas lo espantan; /
Y dende que todos cantan, /
Yo también quiero cantar.
_____________________________
Cantando me he de morir, /
Cantando me han de enterra, /
Y cantando he de llegar /
Al pie del Eterno Padre. /
Dende el vientre de mi madre /
Vine a este mundo a cantar.
______________________________
Estaba el gaucho en su pago /
Con toda siguridá; /
Pero áura... barbaridá! /
La cosa anda tan fruncida, /
Que gasta el pobre la vida /
En juir de la autoridá.
_________________________
Pues si usté pisa en su rancho /
Y si el alcalde lo sabe; /
Lo caza lo mesmo que ave, /
Aunque su mujer aborte... /
No hay tiempo que no se acabe /
Ni tiento que no se corte!
__________________________
Y al punto dése por muerto /
Si el alcalde lo bolea. /
Pues ahi no más se le apea /
Con una felpa de palos. /
Y después dicen que es malo /
El gaucho si los pelea.
___________________________
Y el lomo le hinchan a golpes, /
Y le rompen la cabeza. /
Y luego con ligereza, /
Ansi lastimao y todo, /
Lo amarran codo con codo /
Y pa el cepo lo enderiezan.
____________________________
Ahí comienzan sus desgracias, /
Ahí principia el pericón, /
Porque ya no hay salvación. /
Y que usté quiera o no quiera, /
Lo mandan a la frontera /
O lo echan a un batallón.
_____________________________
Ansí empezaron mis males /
Lo mesmo que los de tantos. /
Si gustan, en otros cantos /
Les diré lo que he sufrido. /
Después que uno está perdido, /
No lo salvan ni los santos.
______________________________
Assinar:
Postagens (Atom)